تحلیل فضایی نحوه توزیع خدمات عمومی شهری از منظر عدالت فضایی

عدالت فضایی از مباحثی است که در سال های اخیر در میان برنامه ریزان و جغرافی-دانان اهمیت ویژه ای یافته است. از آن جا که خدمات عمومی شهری ساختاردهنده ی شکل و ماهیت کالبدی، اجتماعی و فضایی شهر می باشد، بی عدالتی در نحوه ی توزیع آن، تاثیرجبران ناپذیری برساختار، ماهیت شهر و جدایی گزینی طبقاتی محلات شهر گذاشته و مدیریت شهری را با چالش های جدی روبرو می کند. براین اساس، هدف نوشتار حاضر، بررسی و تحلیل نحوه ی توزیع خدمات عمومی شهری از دیدگاه عدالت فضایی دریک نمونه ی تجربی (شهر مریوان) است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و برای تحلیل دست یابی ساکنان به خدمات و نیازمندی آنها به خدمات شهری و قیاس آنها برای سنجش عدالت فضایی، روش های جدیدی ارایه شده است. بر مبنای نتایج مدل تکنیک تاپسیس محله 11 با امتیاز 9688/0 رتبه اول، محله 12 با امتیازی در حدود 0362/0 در رتبه دوم، محله 5 با امتیاز 0329/0 در رتبه سوم قرار گرفته‌اند. همچنین محله‌ها 7، 8 و 1 به ترتیب در پایین‌ترین رتبه قرار دارند. سطوح برخورداری محله‌های شهر مریوان بر مبنای امتیاز نهایی حاصل از مدل‌ تاپسیس و با استفاده از مدل تحلیل خوشه‌ای به این صورت است که محله 11 در یک سطح جدا و به عنوان محله توسعه‌یافته، محله 12 و 5 در سطح دوم و به عنوان محله‌های میان توسعه‌یافته و بیش از نیمی از محله‌های شهر مریوان (9 محله) در پایین‌ترین سطح یعنی سطح سوم و به عنوان محروم‌ترین محله‌ها قرار دارند.